NÜFUSU: 3.938

NÜFUSU:   5.675

 

 

 

 

   

 

 

 

Adını, ‘Kuzdağı’ yamacında bulunan eski bir ‘Ören’den alan kuzören köyü bu iki isminin birleşmesinden alarak ‘Kuzören’ olarak ismini almıştır. Köyün  Roma’lılardan kalma bir yerleşim bölgesi olduğu söylenmektedir. Köyde yapılan hafriyat, ev temeli arazilerin işleniş aşamasındaki yapılan kazılardan anlaşıldığı söylenmektedir.   Bu kazılardan çanak, çömlek’Helleneksit’ çağa ait yazılar ve motiflerin görüldüğü buna ilişkin rivayetler kulaklara kadar geldiği buna rağmen kapsamlı bir araştırma yapılmamıştır. Roma’lılardan kalma mezar kalıntıları şimdiki inşa durumundaki caminin bulunduğu yerde kilise olduğu  ve bu kilisenin kalıntılarına eski caminin inşaatında görüldüğü söylenmektedir. Köyün yerleşim yerinin 1700’lü yıllarda kurulmuştur.Köye ilk yerleşen Oğuz Boyu göçerlerinden Hacı Musa’dır. Hacı Musa ve yanındakiler köyün ilk sakinleri olmuşlardır.   Köye daha sonraları Hacı Kurtlar Köyü civarında bir sülale gelerek cumhuriyet’ten sonra ‘Sert’ soyadını alarak, ardından Tokur’lar Tavas’tan Kerimler, Isparta’dan (Sarı Keçililer), Tatlar Kızılhisar’dan( Serinhisar) ve  Armanlar Alaattin’den gelerek buraya yerleşmişler. Köyün akrabalık derecesi Dedebağ Kasabası ile oldukça yakın ve çoktur. Köy 1930 yılında muhtarlık olmuştur. Kelekçi’ye bağlı bir mahalle konumundan  çıkmıştır. İlk muhtar Ak Ahmet’tir.

İle Uzaklığı: 55km İlçeye Uzaklığı: 3km Rakım: m Nüfus Bilgileri Yıl Toplam Kadın Erkek 2012 268 137 131 2011 255 129 126 2000 276 140 136 1990 379 203 176 1985 390 203 187 Sağlık Evi Yok Sağlık Ocağı Yok İlköğretim Okulu Var / Faal Değil Taşımalı Eğitim Yapılıyo

OLUKBAŞININ YERİ VE SINIRLARI (Abaz) : Olukbaşı (Abaz) koyu, Denizli ilinin, Acıpayam ilçesine bağlı  Gireniz vadisinin orta bolumunun dalaman çayının  sağında yer alan bir yerlesim birimidir.Sınırları  doğusunda Güney köyü, Güneyinde Aksar köyü , batısında  Benlik köyü  ve kuzeyinde Bozdağ ile çevrilidir. TARİHÇESİ  : Olukbaşı  köyünün  asıl adı Abazdır. Olukbaşı  köyü denilmesinin sebebi ise yerleşim yerinin coğrafi konumundan dolayıdır . Abaz denilmesinin ise eskilere dayanmaktadir.   Söylencelere göre; Abaz adinda lakabiyla "Goca Cavır" adında bir ejnebinin olduğu ve bu kişinin zar deresi denilen mevkiinde yerlestiği ve kerestecilik yaptığı  söylenir. Bu kişinin büyük  bir hizar makinasi var oldugu çevrenin ağaçlarını  hep o nun işledigi söylenir.

  İle Uzaklığı: 52km İlçeye Uzaklığı: 13km Rakım: 864m Nüfus Bilgileri Yıl Toplam Kadın Erkek 2012 166 78 88 2011 179 85 94 2000 181 88 93 1990 263 138 125 1985 298 157 141 Sağlık Evi Yok Sağlık Ocağı Yok İlköğretim Okulu Var / Faal Değil Taşımalı Eğitim Yapılıyor

ULAŞIM: DENİZLİ BULDUR ANA YOLUNUN 7 KMLIK ASVALT BAĞLANTILI  GEÇİM KAYNAĞI: ÇİFTÇİLİK VE HAYVANCILIK  EKONOMİ: NORMAL  TİCARET: KOOPRETİF, ŞİRKET VE İŞ YERLERİ: TARIMSAL KULLANMA KOOP YETİŞTİRİLEN  ÜRÜNLER: ARPA,BUĞDAY,MISIR,TÜTÜN,AFYON,ANASON   

KONUMU Denizli İlinin Acıpayam İlçesinin 60 km batısında Yolçatı Köyünün Güney Batısında, Karaismailler Köyünün kuzey doğusunda bir orman köyüdür.     TARİHÇESİ Köyün Tarihçesi : Köy adını sandras dağlarında bulunan sandal ağacından almıştır. SandAl ağacı bodur, gevrek, geniş yapraklı,pembe renkli bir ağaçtır.1920 yıllarında şu anki köy merkezinde iki hane olduğu söylenmektedir. 1968 yılında köy olduktan sonra çevreden gelen köylerle hane sayısı 80’ne kadar çıkmıştır. Şimdi mahallelerle birlikte 130 hane ve 432 nüfusu vardır. Sandalcık Köyü 1940 yılına kadar şimdiki Beyağaç İlçesinin Uzunoluk Köyünün mahallesi iken aynı yıl Muğla-Köyceğiz / Karaçam Köyüne bağlanmıştır. (Elmaözü Mah. hariç) 1968 yılının haziran ayında köy olarak ayrılmıştır. 1974 yılına kadar Muğla Köyceğiz İlçesine    SOSYAL YAPI Sandalcık Köyü ilçeye uzak olması ve küçük bir yerleşim yeri olması dolayısıyla sosyal faaliyetler yönünden sınırlıdır. Köyümüzde kütüphane, sinema vb. sosyal yapılar olmadığı için köy gençleri boş zamanlarını kahvehane ortamında geçirmektedir EĞİTİM DURUMU Köyümüzde eğitime yeteri kadar önem verilmediğinden dolayı okuma seviyesi İlkokul (İlköğretim) düzeyindedir. İlköğretimin kesintisiz sekiz yıla çıkarılması nedeni ile I. Kademe köyümüzde II. Kademe Yolçatı-Kızılyer İlköğretim Okuluna taşınmaktadır.Köyümüzde lise ve üniversiteye gitme oranı oldukça düşüktür COĞRAFYA Köy genel olarak dağlık bir görüntüye sahiptir. Dağ eteklerinde küçük düzlükler olmakla birlikte ova yoktur. Ekilebilir arazi oldukça sınırlıdır. İspilite Dağı, andras Dağları, Azman Tepesi, Çoban Ahmet Tepesi ve küçük tepecikler yüzey şekline engebeli bir görünüm vermektedir. Köyün doğusundan Dalaman Çayı geçmektedir. Dalaman Çayına Yolçatı sınırlarında Hüsniye çayı karışır.Köyümüz Yolçatı köyüne Koşman Köprüsü ile bağlanmıştır. Kıralı, Kızıldoğan Deresi ve Kızılçağıl Dereleri diğer akarsularımızdır. Köyümüz genel olarak çam ağaçları ile +aplıdır. Ancak çamın yanı sıra kırıkmeşe, çalı, sandal, ardıç ve sedir ağaçlarından vardır.Dere ve çay kenarlarında kavak,ılgın,boya ağacı yeşil bir köy görüntüsünün nedenidir. Mera ve çayırlık alanlar olmamakla beraber selvi ağaçları köyeayrı bir güzellik sağlar. Köyümüzde hem Acıpayam hem de Köyceğiz İklimi zaman zaman görülür. Hava sıcaklığı ve yağış itibarı ile Köyceğiz İklimi ayaz ve kuru soğuğu yönleriyle karasal Acıpayam İklimi görülür. Rakım 627 metredir. Yağış alçak kesimlere yağmur, yüksek kesimlere kar ve yağmur olarak yağar.Merkeze ve Dalaman vadisine kar yağışı çok nadir olur. Yılın her ayında rüzgar güney batıdan , kuzey doğuya doğru şiddetli eser.   GEÇİM KAYNAKLARI ;  Köyümüz orman köyü olması nedeni ile çoğunlukla orman işçiliği ile uğraşmaktadır.Bunun yanı sıra hayvancılıkta yapılmaktadır. EKONOMİ ; Köyümüz orman köyü olması dolayısıyla 1984 yıllarına kadar gelir düzeyi oldukça iyi iken bu yıllardan sonra orman işçilerine tanınan hakların azalması sebebi ile gelir düzeyinde azalma olmuştur. Bu yıllardan sonra dışa göçler başlamıştır. Köyümüzde bulunan Krom Maden Ocaklarının kapatılması da işsizliğe neden olmuştur. GEÇİM KAYNAKLARI ;  Köyümüz orman köyü olması nedeni ile çoğunlukla orman işçiliği ile uğraşmaktadır.Bunun yanı sıra hayvancılıkta yapılmaktadır.EKONOMİ Köyümüz orman köyü olması dolayısıyla 1984 yıllarına kadar gelir düzeyi oldukça iyi iken bu yıllardan sonra orman işçilerine tanınan hakların azalması sebebi ile gelir düzeyinde azalma olmuştur. Bu yıllardan sonra dışa göçler başlamıştır. Köyümüzde bulunan Krom Maden Ocaklarının kapatılması da işsizliğe neden olmuştur. Deri işleme merkezlerinde geçimini sağlayanların sayısı son dönemde ekonomik krizler sebebi ile azalmıştır. Şu an İki deri işleme yeri mevcuttur. Tarım küçük çapta yapılır. Köylülerimiz genellikle dışarıda orman işinde çalışmaktadırlar.   YETİŞTİRİLEN ÜRÜNLER ;  Köyümüzde tarım yapılacak arazinin sınırlı olması nedeni ile arpa, buğday, mısır ve fasulye yetiştirilmektedir. EL SANATLARI ; Köyümüzde el sanatı olarak çeyizlik oya ve dantel işlemeciliği yapılır. GELENEK GÖRENEK, ÖRF VE ADETLER ; Köy halkımız neşeli ve üzüntülü günlerini birlik ve eraberlik içersinde geçirirler. Bunlardan düğünler çevre köylerde olduğu gibi burada da genelde oğlan evinde Cuma günleri başlayıp Pazar günü sona erer. Kız evinde cumartesi başlayıp Pazar gün sona erer. Düğünlerde davul saz gibi çalgılar çalınır.Kına gecelerinde düğün kız evinde olup kız ve erkek beraberce eğlenirler.Davetiyelerin yaygın adı okudur.Mevlüt duaları Cuma ve Pazar günleri yapılır.Köylüler dualara büyük ilgi gösterirler.Düğün ve dualarda yemek çeşitleri oldukça fazladır. NÜFUS : Köyümüzün nüfusu 432’dir.

KONUM İlçenin doğusunda olup,ilçeye 26 km, İl merkezine ise 65 km mesafededir. Ulaşımı Burdur karayolu üzerinden sağlanmaktadır. Köy karayolundan 500 metre içeridedir.Bu 500 metrelik yolda asfalttır.     RESMİ VE ÖZEL DAİRELER : Köyde İlkokul binası mevcuttur. Ancak yeterli öğrenci bulunmadığından, 7-10 arasında değişen sayıdaki İlköğretim okulu öğrencileri Karahöyük köyüne taşınmaktadır. Bunun dışından resmi bir kurum ve bina bulunmamaktadır. TARİHÇE ; Köyün kuruluşu tarihi konusunda kesin bir bilgi bulunmamaktadır. 600-700 yıl kadar önce keçi sürüsü sahibi Yörüklerin sabit yerleşime geçmeleri sonucu kurulduğu düşünülmektedir. Köyün Sazaklar mevkiinde yapılan kazılarda sırca kalıntıları çıkmaktadır. Bundan da anlaşıldığına göre köyde sırca işçiliğinin yapıldığı ve köyün isminin da buradan geldiği sanılmaktadır. SOSYAL YAPI : Köyde Türk örf ve adetlerine bağlı ve bunun yanın da yeniliklere de açık bir yaşantı sürmektedir.     GEÇİM KAYNAKLARI: Köy Halkının geliri tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Yurt dışında ve Denizli’de çalışan kişiler işçilik gelir elde etmektedir.Yaşlılardan emekli olanlar çoğunluktadır.     EKONOMİ :Köyde tarım gelirinin dışında kayda değer bir ekonomik olay yoktur.   TİCARET : Köyde Ticaretle uğraşan kişi bulunmamaktadır. KOOPERATİF,ŞİRKET VE İŞ YERLERİ: Köyde Sulama Kooperatifi Bulunmaktadır. Bunun dışında başka bir kuruluş bulunmamaktadır. YETİŞTİRİLEN ÜRÜNLER Buğday, arpa,nohut,pancar,anason en çok yetiştirilen tarım ürünlerdir.   EL SANATLARI : Köyde el sanatı ile uğraşan aile bulunmamaktadır. GELENEK,GÖRENEKLER,ÖRF VE ADETLER İlkbahar ve sonbaharda olmak üzere yılda iki gez hayır ve dua edilir Halk arasında bu organizeye “MAİYA” (Yağmur duası de denilmektedir.) denir. Köylüden toplanan erzaklarla yatırların yanında açık alanda kazanlarda yemek pişirilip yenir ve arkasından dua edilir.. NÜFUS :Köyün nüfusu 62’si erkek ve 72 si kadın olmak üzere toplam 132 kişidir. Denizli’de tekstil sektörünün kolay iş bulabildiği için Genç nüfus Denizli’ye yerleşmeyi tercih etmektedir..    

  İle Uzaklığı: 120km İlçeye Uzaklığı: 62km Rakım: m Nüfus Bilgileri Yıl Toplam Kadın Erkek 2012 572 265 307 2011 587 270 317 2000 791 396 395 1990 937 479 458 1985 1.231 623 608 Sağlık Evi Var / Faal Sağlık Ocağı Yok İlköğretim Okulu Var / Faal Taşımalı Eğitim Yapılmıyor

İle Uzaklığı: 68km İlçeye Uzaklığı: 9km Rakım: m Nüfus Bilgileri Yıl Toplam Kadın Erkek Sağlık Evi Var / Faal Sağlık Ocağı Yok İlköğretim Okulu Var / Faal Değil Taşımalı Eğitim Yapılıyor

  Nüfus Bilgileri Yıl Toplam Kadın Erkek 2012 1.340 674 666 2011 1.372 693 679 2010 1350 691 659 2009 1.352 686 666 2008 1312     2007 1379     2000 1932     1990 2173     1985 1852     1980 1726

 1 )YAZIR KASABASI YERİ VE SINIRLARI Yazır Kasabamız Acıpayam ilçemize 20 km., Denizli ilimize 80 km.,Antalya Devlet Karayoluna 7 km. uzaklıkta olup, ra kım 1190 mt., yüzölçümü yerleşim alanı olarak 225 bin dekar, yerleşim alanı olmayan miktar 6575 bin dekar, toplam yüzölçümü 6800 bin dekardır. 565 haneli, 2436 nüfuslu, doğusu Burdur ili, batısı Bostan Köyü, Bedirbey, güneyi Dodurgalar, kuzeyi Gümüşköyü ile çevrili, Eşeler (Erenler - Beşler) dağı eteğinde kurulmuş Anadolumuzun güzel bir kasabasıdır   YAZIR KASABASININ KURULUŞU Eskiçağlarda indos Vadisi olarak bilinen bu bölge sırasıyla Hititler, Akalar, Lidyalılar, Helenler ve Roma Imparatorluğunun himayesi altında kalmıştır. 23 Mayıs 1040 tarihindeki DANDANAKAN ZAFERi Türk ve Dünya tarihinin dönüm noktalarından biridir. Dandanakan' da kazanılan zafer tarihin seyrini değiştirmiştir. Anadolu Fatihi Sultan Alparslan Oğuzların Kınık boyundandır. 1300 yıllarında yapılan idari taksimata göre Isparta Sancağından ayrılıp GARBiKARAAĞAÇ adını almıştır. Askerlik şubemiz bu adı almadan önce BURDUR iline bağlı TEFENNİ kazasıdır.Mehmet Efendi adıyla tanınan zat BURDUR vilayeti ile ilişkilerini kesmiş 1304 yılında Denizli Vilayetine bağlanmıştır. , YAZIR KELİMESİNİN ANLAMI Oğuz boyundan BOZOKLARIN AYHAN oğullarındandır. Buna göre; . a) KAŞGARlı' da ki Oğuz Boylarına göre; Anlamı: YAZĞIR Damgası: III L   YAZIR GENÇ BABA TÜRBESİ Genç Baba Türbesi Yazır köyümüzün Yukarı Köyde ilkokula giden Gızıl Yolu üzerindedir. Bu türbeye Genç Baba isimli zat tarafından 1286 yılında faaliyet gösterek Genç Baba tarafından yönetilmiştir. Genç Baba aslen Gölhisar' lıdır. Köyümüze görevli olarak gelen islami ve dini )ilgileri yüksek olan bir zat olduğundan dini ve şahsi münasebetlerimiz olan asırlarca beraber yaşadığımız Arap ve Acem ırklarının dilleriyle çocuklarımızın çeşitli bilimlerle gelişmesi ve bilgilendirilmesi pek güç ve ağır bilhassa köyümüzde imkansız olduğundan bu usulü sadeleştirme ve kolaylaştırma yolları aranmıştır. Medresede Arapça okutacak kimselerin evvela pratik bir şekilde konuşabilmesi kısa zamanda Arap dilini öğretme çareleri aranmıştır. BÖLGEMİZİN EKONOMİK DURUMU   1) TARIM 2)HAYVANCILIK 3)TİCARET 4)SEMERCİLİK-SARAÇLIK 5)DİĞER GEÇİM KAYNAKLARIMIZ

TARİHÇE; 1925 yılında Hüseyin ŞAHAN isimli şahıs köyün kuruluş yerini Ucarı köyü ağalarından Hamza Bey isiMli göçten satın almış. Ve 1926 yılında yerleşmiştir. Daha sonra Honaz bölgelerinden bazı ailelerinde bu alanı yerleşim yeri seçmesinden sonraUcarı köyünün bir mahallesi olmuştur. Nüfusun çoğalmasıyla 1954 yılında Ucarı köyünden ayrılıp Yeniköy kurulmuş ve muhtarlık olmuştur…  GELENEK, GÖRENEKLER, ÖRF VE ADETLER; İlçedeki gelenek ve görenekler uygulanmaktadır. Alevi köyü Baş Bağı ve Samah mayıs ayında 12 baş kurban kesilerek Hıdır Ellez bayramı kutlanır..  YETİŞTİRİLEN ÜRÜNLER; Kavun,Karpuz,Tütün,Habubat.  

Dereköy kasabası Garbikaraağaç(Acıpayam) adıyla anılan bölgenin eşeler dağının batı eteklerinde bulunmaktadır. İlk kuruluş yeri şu anda mevcut yerleşim yerinin 3 km batısında bulunan ören mevki bölgesinde olduğu, bölgede bulunan su yortucu kalıntıları ve mezarlıklardan anlaşılmıştır. Bu bölgede yaşayan halk yabani hayvanlar ve bataklık olmasından dolayı ve sivrisineklerden zarar gördükleri için kasabanın şu andaki yerleşim yeri olan mal dağı ve karadağın batı eteğinde bulunan yamaçların dere ağzına göçmüşler ve adını Dereköy koymuşlardır. Kasabanın şu andaki bulunduğu yere yerleşen ilk kişilerin derviş oğulları (kahyalar lakabıyla anılan Hasan Hüseyin kardeşler olduğu rivayet edilmektedir. Bu kişilerden sonra yerleşik düzene geçen Yörük boylarının da katılım ile günümüze ulaşmıştır.  Kasaba halkı genellikle tarımla ve hayvancılıkla uğraşmakta olup başlıca ürettiği ürünlere tütün kavun karpuz hububattır. Dereköyün adı 1992 yılında Belediye olması ile birlikte Yeşildere olarak değiştirilmiştir

Üzüm bağları ve küçük tepecikler arasında büyük bir kasaba olan Yeşilyuva'nın tarihi MÖ.3000 yıllarına kadar uzanır. Bölgeye MÖ.2000 - MÖ.7.yüzyıl arasında Arzava Krallığı ve Hititler hüküm sürmüştür. MÖ.7ve 10 yy.larda müslüman arap akınlarına uğrayan bölge, 1200 lü yıllarda Anadolu Selçukluları hakimiyetine girmiştir. 1300 yıllarında Yeşilyuva bölgesi, Hamitoğulları beyliğine geçmiştir.Bu tarihlerde blede Gaysar adını almış ve gelişmeye başlayan bir merkez olmuştur. Kasabada deri işçiliği ve tabaklık mesleklerinin gelişmesine önderlik eden Ahi Kayzer lakaplı zat hakkında bilgi yoktur. Yeşilyuva 1381 yılından sonra Osmanlı İmparatorluğu yönetimine geçti.Uzun süre Gölhisar kazsına bağlı olan belde, 1871 yılında Isparta sancağına bağlı kaza haline getirildi. Kasabanın kaza merkezi olmasında zamanın meşhur bilginlerinden Hafız Ali Hoca'nın büyük gayretleri olmuştur. Halkın kasabaya gelen memurlardan rahatsız olması üzerine kaza merkezi 1867 yılında Acıpayam'a taşınmıştır. 1908 yılına kadar köy olan Gaysar, bu tarihten sonra kasaba olmuştur. 1925 yılında adı Yeşilyuva olarak değiştirilen kasabada sınırlı miktarda olmak üzere bağcılıkta yapılmakta.  Ayakkabıcılık:  Acıpayam ilçesinde ayakkabıcılıkla uğraşan ve bunu meslek edinen tek yerleşim birimi olan Yeşilyuva'da halkın en önemli geçim kaynağı bu sektördür. Yeşilyuva tarihindede görüldüğü gibi kasabanın çok eskilerden gelen bu sanatı bugün makineleşmiş olarak devam ettirilmekte. Kasabada günde 1500 çifte kadar üretim yapılabliyor ancak bu ysayı yaz ve kış aylarında farklılıklar gösterebilmekte.  Usta, kalfa ve çırak düzeninde gelişen ayakkabıcılık için beldede eğitim veren bir kurum yoktur. Küçük yaşta akrabalarının yanında çırak olarak ayakkabıcılığa başlayan bir genç birkaç yıl içerisinde becerisine bağlı olarak kalfa ve ardından usta olabilmekte.  Bugun Yeşilyuva'da firmalar ayakkabıcılığın farklı aşamalarında uzmanlaşmakta. Bu sayede daha seri ve kaliteli üretim yapılıyor. Yeşilyuva'lı ayakkabı üreticileri Türkiye'nin dörtbir yanına ayakkabı pazarlamaktalar. Marmara, Ege, Karadeniz ve Doğu Anadolu bölgeleri önde gelen pazarları oluşturuyor.  1999 yılı Kocaeli ve Düzce depremlerinin ardından bölgede bulunan yüklü miktardaki alacaklarını tahsil edemeyen Yeşilyuva esnafı depremın ardından ciddi ekonomik sıkıntılar yaşadı. Daha sonrasında gelen ekonomik kriz nedeniyle de oldukça düşük satış rakamlarına ulaşabilen ayakkabı üreticileri, yeniden canlanan ekonomide yerlerini tekrar almaya hazırlanıyor. Krizle beraber gelen durgunluğu aşmanın bir yolunuda ihracatla aşan Yeşilyuva esnafı, kısıtlı miktarlarda da olsa, Balkan ülkelerine ayakkabı ihracatı gerçekleştiriyor.

  İle Uzaklığı: 120km İlçeye Uzaklığı: 62km Rakım: 630m Nüfus Bilgileri Yıl Toplam Kadın Erkek 2012 391 186 205 2011 389 190 199 2000 406 218 188 1990 485 244 241 Sağlık Evi Yok Sağlık Ocağı Yok İlköğretim Okulu Var / Faal Taşımalı Eğitim Yapılmıyor